توانایی انجام یک کار و مهارت زندگی آن هایی هستند که به ما کمک می کنند تا در کنار سایر افراد، زندگی خوب، شاد و موفقی داشته باشیم. سازمان بهداشت جهانی مهارت های زندگی را چنین تعریف کرده است: توانایی انجام رفتار سازگارانه و مثبت به گونه ای که فرد بتواند با چالش ها و ضروریات زندگی روزمره کنار بیاید. در یک نگاه کلی، مهارت های زندگی یعنی ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت های اجتماعی، تصمیم گیری صحیح، حل تعارضات و کشمکش ها بدون توسل به اعمالی که به خود یا دیگران صدمه می زند، در اصل مهارت زندگی توانایی هایی هستند که باعث ارتقای بهداشت روانی افراد جامعه، غنای روابط انسانی، افزایش سلامت و رفتارهای سلامت در سطح جامعه می شوند. مهارت های زندگی مجموعه توانمندی هایی است که موجب موفقیت فرد در زندگی اجتماعی می شود. این مهارت ها مجموعه رفتارهای کلامی و غیر کلامی و اکتسابی هستند که از طریق مشاهده، مدل سازی، تمرین و بازخورد آموخته می شود، بیشتر جنبه تعاملی داشته، تقویت اجتماعی را به حداکثر می رسانند و بر اساس ویژگی های شخصی و محیطی که فرد در آن واقع شده است، توسعه می یابند و از طریق آموزش رشد می کنند. از طریق رشد این مهارت ها افراد یاد می گیرند که به راحتی با دیگران زندگی کنند. احساس خود را با امنیت خاطر بیان کنند و زندگی را دوست داشته باشند. مهارت های زندگی یعنی ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت های اجتماعی، انجام تصمیم گیری های صحیح، حل تعارض ها و کشمکش ها بدون توسل به اعمالی که به خود و یا دیگران لطمه می زنند. هدف از آموزش مهارت های زندگی افزایش توانایی های روحی – اجتماعی است. آن مهارت هایی که فرد را در اداره موثر نیازها، سختی ها، خطرها و فشارهای زندگی روزانه توانا می سازد. مهارت های زندگی چند گونه تعریف شده اند. مانند مهارت های فردی و اجتماعی که افراد جوان را قادر می سازد تا با خود، دیگران و با کل جامعه با موفقیت و سازگارانه کنار بیایند و مهارت ها و رفتارهایی که جوانان و بزرگسالان را آماده قبول مسئولیت های سنگین تر در زندگی می کند.