رفتاردرمانی شناختی (به انگلیسی: Cognitive Behavioral Therapy) که به اختصار از آن به عنوان رویکرد سی‌بی‌تی (CBT) نیز یاد می‌شود، نوعی مداخله روانی-اجتماعی است که هدف آن کاهش علائم شرایط مختلف سلامت روان، در درجه اول افسردگی و اختلالات اضطرابی است.

این رویکرد روان درمانی احساسات ناکارآمد و رفتارها، فرایندها و مضامین شناختی ناسازگارانه را از طریق شماری از روش‌های سیستماتیک، صریح و هدف‌مدار نشانه می‌گیرد.

نام این روش اشاره به رفتار درمانی، شناخت درمانی و به ترکیبی درمانی از این دو بر اساس اصول پایه و پژوهش‌های رفتاری و شناختی دارد. 

بسیاری از این درمان‌گران با مشکلاتی از قبیل اضطراب و افسردگی بر اساس مجموعه‌ای از روش‌های شناختی و رفتاری مقابله می‌کنند. این روش اذعان دارد که ممکن است رفتارهایی باشند که از طریق تفکر عقلانی قابل کنترل نباشند.

رفتاردرمانی شناختی با «تمرکز بر حل مسئله» عهده‌دار حل مشکلات به خصوصی می‌شود و در این رویکرد درمانگر با «عمل گرایی» تلاش می‌کند با کمک به مراجع در انتخاب استراتژی خاصی برای مواجهه با مشکل به او کمک کند. با اینکه این روش در ابتدا برای درمان افسردگی طراحی شد، کاربردهای آن گسترش یافته‌اند تا خیلی مسائل و درمان بسیاری مشکلات سلامت روان و دیگر شرایط را در بر بگیرند که از جمله آنها می‌توان اضطراب،اختلالات مصرف مواد، مشکلات زناشویی، اختلال کم توجهی_بیش فعالی و اختلالات خوردن را نام برد.

رفتاردرمانی شناختی شامل تعدادی از روان‌درمانی‌های شناختی یا رفتاری است که آسیب‌شناسی‌های روانی تعریف‌شده را با استفاده از تکنیک‌ها و استراتژی‌های مبنی بر شواهد درمان می‌کند.